اختلالات عصبی به مجموعه‌ای از مشکلات در سیستم عصبی مرکزی یا محیطی گفته می‌شود که می‌توانند تأثیرات عمیقی بر عملکردهای مختلف بدن و ذهن داشته باشند. این اختلالات شامل بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون، سکته مغزی، و اختلالات تنش عصبی مانند اضطراب و افسردگی هستند. علائم این اختلالات ممکن است شامل اختلال در حرکت، حافظه، تفکر، یا احساسات باشند و بستگی به نوع و شدت آسیب عصبی دارند. برای تشخیص دقیق این اختلالات، مجموعه‌ای از آزمایشات و روش‌های تشخیصی به کار می‌روند. این آزمایشات می‌توانند شامل تصویربرداری مغزی مانند MRI یا CT اسکن برای مشاهده آسیب‌های ساختاری، الکترودیاگنوزی مانند EEG برای ثبت فعالیت‌های الکتریکی مغز، آزمایشات خون برای شناسایی علائم شیمیایی خاص، و تست‌های نورولوژیک برای ارزیابی عملکرد عصبی به صورت کلینیکی باشند. علاوه بر این، تست‌های روانشناختی برای بررسی کارکردهای شناختی و حافظه نیز می‌توانند به تشخیص اختلالات روانی مرتبط کمک کنند. تشخیص دقیق این اختلالات نیازمند ترکیب چندین روش آزمایشگاهی و ارزیابی بالینی است تا بتوان درمان مناسب را برای هر فرد تعیین کرد.